Το καλοκαίρι των Ελλήνων. Πέρασαν 17 χρόνια.
17 χρόνια από εκείνο το βράδυ που η στρατιά του Γερμανού καθοδηγητη πέτυχε το θαύμα το ακατόρθωτο όνειρο.
Όλα ξεκίνησαν στην πρεμιέρα της διοργάνωσης με αντίπαλο την οικοδέσποινα Πορτογαλία. Μια οβίδα του παθιασμενου Καραγκούνη καρφώθηκε στα δίχτυα της Πορτογαλίας και άναψε φωτιά στις εξέδρες.
Στο ξεκίνημα του δεύτερου μέρους ο σημερινός super star και τότε ανερχόμενος Cristiano Ronaldo ανατρέπει τον Γιουρκα και δίνει την δυνατότητα στον Μπασινα να κάνει το 2-0.
Ο Άγγελος δεν χάνει την ευκαιρία. Οι Έλληνες φιλάθλοι στις εξέδρες ζούνε κάτι μοναδικό. Την πρώτη νίκη της εθνικής ποδοσφαίρου σε μεγάλη διοργάνωση. Η μέχρι το σφύριγμα της έναρξης του αγώνα Σταχτοπούτα Ελλάδα κάνει την μεγάλη έκπληξη και κερδίζει την διοργανώτρια στην πρεμιέρα με το τελικό 2-1 το οποίο διαμορφώθηκε στις καθυστερήσεις.
Όλοι έλεγαν <επιτέλους μια νίκη >. Η αλήθεια είναι πως για τον μέσο φίλαθλο που γνώριζε τις δυνατότητες της εθνικής μας αυτή η νίκη ήταν αρκετή ώστε να γυρίσει με το κεφάλι ψηλά.
Οι σύγχρονοι θεοί της Ελλάδας όμως (έτσι έγραφε το πούλμαν της εθνικής στην Πορτογαλία) είχαν εντελώς αντίθετη άποψη.
Λίγες μέρες μετά το δεύτερο παιχνίδι του ομίλου απέναντι στην Ισπανία έμοιαζε με μισή πρόκριση. Ένα καλό αποτέλεσμα και σχεδόν μας έβαζε στην επόμενη φάση.
Και να μην ερχόταν όμως κανείς δεν θα είχε παράπονο καθώς μιλάμε για μια Ισπανία με την καλύτερη φουρνιά παικτών στην ιστορία της.
Η παρέα του Ζαγορακη όμως ήταν διψασμένη. Δεν ήθελε να πετάξει το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα. Ισοπαλία με 1-1 και σιγά σιγά ο κόσμο άρχισε να πιστεύει σε μια διάκριση.
Μεταξύ σοβαρού αστείου άρχισε και γνωστό σε όλους μας <σήκωσε το….. δεν μπορώ να περιμένω >.
Τρίτο και τελευταίο παιχνίδι της εθνικής μας για τους ομίλους. Η Ελλάδα πήγαινε για τρία αποτελέσματα καθώς της έκανε ακόμα και η ήττα μέχρι ένα γκολ διαφορά.
Οι αποκλεισμένοι Ρώσοι που έπαιξαν πιο παθιασμένα από ποτέ προηγήθηκαν νωρίς με 2-0.
Ένα σύννεφο…. Αυτό του αποκλεισμού ήταν πάνω από την εθνική μας μέχρι που ο Βρυζας έκανε το 2-1 και η ελληνική κερκίδα ακούστηκε ξανά. Τελικό 2_1 Ελλάδα και Πορτογαλία στην επόμενη φάση. Επόμενος αντίπαλος Γαλλία.
Μια αξιοπρεπής εμφάνιση απέναντι στην ομάδα των τεραστίων ποδοσφαιριστων ήταν η μόνη επιθυμία των Ελλήνων φιλάθλων. Έτσι κ αλλιώς ακόμα και η πρόκριση από μόνη της ήταν επιτυχία για πολλούς ανεπανάληπτη.
Οι Έλληνες παίχτες όμως είχαν πάλι αντίθετη άποψη. Πάλεψαν σαν λιοντάρια και με γκολ του Άγγελου χαριστεα πήραν την πρόκριση με 1-0.
Με το σφύριγμα της λήξης τα σπίτια στην Ελλάδα αδειασαν και γέμισαν οι δρόμοι και οι πλατείες. Νέοι γέροι παιδιά όλοι μαζί ενωμένοι να πανηγυρίζουν την μεγάλη πρόκριση.
Απίστευτο!!! Ο Zidane σπίτι του και ο Ζαγορακης συνεχίζει. Η Ελλάδα εκείνο το βράδυ γιόρταζε και οι Έλληνες δεν κοιμήθηκαν.
Στόχος πλέον; Τι άλλο; Η κορυφή! Το κύπελο. Πλέον όλοι το πίστευαν ότι δεν μπορούμε να το χάσουμε. Επόμενο θύμα της εθνικής μας η πολύ δυνατή Τσεχία. Με παίκτες τεράστιας αξίας εκείνη με άμυνα όμως από μπετόν εμείς το ματς έληξε χωρίς γκολ. Ξεκινάει η παράταση.
Η τελευταία παράσταση του αργυρού γκολ. Αν υπήρχε νικητής στο πρώτο 15λεπτο το παιχνίδι τελείωνε. Στο 105 λοιπόν του αγώνα κόρνερ για την Ελλάδα. Το καλύτερο αριστερό πόδι Έλληνα αυτό του Βασίλη τσιαρτα αναλαμβάνει την εκτέλεση. Η μπάλα συστημένη στο κεφάλι του κολοσσού Δελλα και από εκεί στα δίχτυα. Παίχτες προπονητές ένα κουβάρι.
Απίστευτο οι Τσέχοι στο χόρτο απαρηγόρητοι και οι Έλληνες παίχτες στις εξέδρες μαζί με τους φιλάθλους.
Εκείνο το βράδυ κάηκε η Ελλάδα.
Όλος ο πλανήτης όλα τα ΜΜΕ μιλούσαν για την Ελλάδα. Όλοι μιλάνε για την μεγαλύτερη έκπληξη του αθλητισμού. Η άσημη ποδοσφαιρικά Ελλάδα στον τελικό!!!
Οι Πορτογάλοι παίχτες μας ήθελαν στον τελικό ώστε να πάρουν εκδίκηση για την ήττα της πρεμιέρας. Και εμείς τους θέλαμε. Δεν μας φοβιζε τίποτα.
Τελικός λοιπόν με την οικοδέσποινα. Τα παλικάρια της εθνικής μπήκαν στο γήπεδο μόνο για την νίκη. Δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα.
Με γκολ του Χαριστέα καθαρίζει και τους Πορτογάλους οι οποίοι κλαίνε σαν μικρά παιδιά. Οι Έλληνες??? Παντού μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο Ρεχαγκελ τρέχει χωρίς να ξέρει το που άλλοι κλαίνε από χαρά άλλοι χορεύουν.
Ο Ζαγορακης παραλαμβάνει από τον περιλυπο eusebio το τρόπαιο και το σηκώνει στον ουρανό της Πορτογαλίας. Οι Έλληνες στην Ελλάδα??? Σε πλατείες να λένε τον ύμνο όλοι μαζί ενωμένοι ζώντας μέρες 1987.
Φιλάθλοι διαφορετικών ομάδων άνθρωποι αντίθετα πολιτικά σκεπτόμενοι όλοι μαζί με μια σημαία στην πλάτη.
Για όσους έχουμε ζήσει αυτές τις στιγμές ένα μεγάλο ευχαριστώ σε εκείνους τους ήρωες.
